Φαίνεται παράδοξο, αλλά στην πραγματικότητα, στην πιο κρύα θέση στον κόσμο, ακριβώς, την Ισλανδία, η αγορά ακινήτων είναι το πιο καυτό από ολόκληρο τον πλανήτη! Οι τιμές των κατοικιών αυξήθηκαν σημαντικά τα τελευταία χρόνια, οδηγώντας τους ίδιους τους οικονομολόγους να φοβούνται το πρόβλημα της φούσκας των ακινήτων.
Ο βασικός αντίπαλος που έχει τοποθετηθεί σε όλους τους οικονομικούς τομείς και όχι, είναι το ασιατικό Χονγκ Κονγκ το οποίο, μαζί με τη Νέα Ζηλανδία και τον Καναδά, έχει κατακλυστεί δραστικά. Αλλά γιατί οι τιμές των ακινήτων στην Ισλανδία αυξήθηκαν τόσο πολύ και πάνω απ 'όλα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα;
 Σύμφωνα με τον επικεφαλής της Ισλανδικής εθνικής έρευνας κατοικιών, το πρόβλημα πηγάζει από την έλλειψη νέων προμηθειών, αφενός, και από την αύξηση της ζήτησης ακινήτων, αφετέρου.
Στην πραγματικότητα, πολλοί επενδυτές, ειδικά οι αλλοδαποί, αποφάσισαν να φέρουν το κεφάλαιό τους στη γη, να αλλάξουν τη ζωή τους ή να ζήσουν μια εναλλακτική εμπειρία και ως εκ τούτου, για προφανείς ανάγκες, ψάχνουν για ακίνητα στην Ισλανδία. Ο πληθυσμός έχει φθάσει τις 330.000, δημιουργώντας τόσο οφέλη όσο και προβλήματα (συμπεριλαμβανομένης ακριβώς της μετατόπισης της ισορροπίας προς τη ζήτηση και όχι την προσφορά).
 Η αγορά ακινήτων του Ρέικιαβικ έχει επίσης βομβαρδιστεί με αιτήματα για εκμίσθωση από το πλήθος νέων (κυρίως φοιτητών) που εισέβαλαν στη χώρα τα τελευταία τρία χρόνια για να βελτιώσουν τη γλώσσα και να κάνουν μια αξέχαστη εκπαιδευτική εμπειρία.
Πρέπει επίσης να υπενθυμίσουμε ότι η κυβέρνηση, φοβούμενο το φάντασμα της αδυναμίας πληρωμής του 2008, που σημάδεψε μια οικονομική ύφεση στη χώρα, έχει κυριολεκτικά «εμποδίσει» μερικές πρωτεύουσες, υιοθετώντας σημαντικούς περιορισμούς σε όλους τους άλλους τομείς για ισλανδούς πολίτες. Ο μόνος τομέας που κατάφερε να σωθεί, ακριβώς επειδή εξαρτιόταν από την ξένη αγορά, ήταν η αγορά ακινήτων.
 Τα νεόδμητα σπίτια έχουν αυξήσει τις τιμές τους κατά περίπου 40% σε σχέση με πέρυσι και, γενικά, μπορούμε να πούμε ότι η σκανδιναβική οικονομία επεκτείνεται.
Ωστόσο, τα χρέη των κατοίκων αυξήθηκαν επίσης και, έχοντας αντιμετωπίσει αυτήν την περίοδο γενικής κρίσης, απαιτούσαν μεγαλύτερους οικονομικούς πόρους στις τράπεζες, με τα επιτόκια όλο και πιο ακριβά.
Η ίδια η κυβέρνηση χρειάστηκε να παρέμβει για να άρει την τρέχουσα κρίση σχεδόν σε ολόκληρη την ισλανδική οικονομία, καθιστώντας τον πρώτο επενδυτή των ίδιων τραπεζών. Η Ισλανδία είναι επομένως η χώρα του παράδοξου. Από τη μία πλευρά, η διεισδυτική οικονομική κρίση που παραλύει την ισλανδική αγορά και από την άλλη μια φέτα ολόκληρου του συστήματος, που θα μπορούσε να είναι ο μόνος κινητήριος μοχλός που θα μπορούσε να αναβιώσει ολόκληρη την οικονομία.
Η υποτίμηση του στεφάνου έχει ως εκ τούτου επιφέρει ανάκαμψη χάρη στην εισροή ξένου κεφαλαίου, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να ανακτήσει ένα αδιέξοδο. Θα μπορέσει η αγορά των τούβλων να διπλασιάσει τις τιμές σε σημείο που να εγγυάται την πλήρη ανάκτηση; Ελπίζουμε ότι αυτή η «παγωμένη εποχή» θα μπορέσει να ολοκληρωθεί το συντομότερο δυνατό.